loading...
رئال مادرید
کاک سروش بازدید : 4 شنبه 28 اردیبهشت 1392 نظرات (1)

چه باشگاهی برزگ تر از رئال مادرید؟چه باشگاهی پرزرق و برق تر از رئال مادرید؟چه باشگاهی غول آسا تر از رئال مادرید؟چه باشکاهی پرادعاتر از رئال مادرید؟سپید پوشان سانتیاگو برنابئو همیشه ابراز به رخ کشیدن اداعا هایشان را داشته اند و به برنده شدن و ربودن عناوین قهرمانی خو گرفته اند.آن ها 3 سال پس از تولدشان در سال 1905 نخستین جام را با پیروزی بر اتلتیکو بیلبائو در دیدار نهایی جام حذفی در ویترین شان جا دادند.حتی نام باشگاه هم آمیخته به قدرت و فرمانروایی است : رئال مادرید.

OnlyRealMadrid

نام رئال برگرفته از رویال به معنی "سلطنتی" و یک لقب به شمار می رفت.عنوانی که پادشاه آلفونسو سیزدهم،پدربزرگ خوان کارلوس،که از 1886 تا 1931 بر اسپاینا سلطنت کرد،به باشگاه داد.او حتی اجازه داد نشان تاج سلطتنی اش بالای لوگوی رئال جای بگیرد.تاج پادشاهی هنوز هم بالای آن لوگو متکبرانه خودنمایی میکند.این عنوان و آن لوگو بیانگر تاریخچه سیاسی باشگاه هم بودند.عنوان رئال/رویال با برپایی جمهوری دوم در اسپانیا در سال 1931 از نام باشگاه حذف شد و ترکیب ساده "باشکاه فوتبال مادرید" جایش را گرفت.ولی عنوان رئال/رویال در سال 1939 با پایان جنگ های داخلی بار دیگر به نام باشگاه افزوده شد.عنوان پرطمطراقی معرفی کننده باشکاه در همه ادوار : رئال

افسانه برنابئو

او مرد کلیدی باشگاه پس از جنگ های داخلی بود:سانتیاگو برنابئو یسته.هفت سال پیش از تولد رئال به دنیا آمده بود.از چهارده سالگی پیراهن باشگاه را به تن کرده بود.یکی از خوره هایی بود که چمن های زمین را کوتاه میکرد و بر حصار های چوبی باشگاه رنگ می پاشید.هفده ساله بود که در تیم اصلی به میدان رفت.وقتی سال 1927 با کاپیتانی رئال کفش ها را آویخت بیش از 200 گل برای رئال به ثمر رسانده بود.برنابئو نمی توانست رئال را ترک کند.نمی توانست از رئال دل بکند.بنابراین در صف مدیران باشگاه جای گرفت و سپس عنوان مربی باشگاه را گرفت و فقط چهار ماه رو ی نیمکت دوام آورد.در دوران جنگ های داخلی هم لباس سربازی را پوشید و به عنوان یک تفنگ دار دست راستی در صف نیروهای ملی گرای طرفدار فرانکو با جمهوریخواهان مبارزه کرد.او در صف سربازانی که به ایالت کاتالونیای جمهوریخواه حمله کرد جای داشت.یکی از سربازان تیزهوش زیر دست ژنرال آگوستین مونوز گراندس بود.همان ژنرالی که بعد ها وزیر دفاع فرانکو شد.همان وزیری که از برنابئو همیشه و همه جا حمایت کرد.روحیه نظامی گری از برنابئو مردی با مشت آهنین ساخت،مدیری با اراده خلل ناپذیر.

همه این ها رئال مادرید را به حکومت نزدیک تر کرد.برنابئو پس از پایان جنگ داخلی سکان رئال را که ویترینش را طی دوران جنگ غارت کرده بودند در دست گرفت.زمانی که اکثر مدیران یا کارمندان باشگاه یا کشته شده بودند یا مفقود شده بودند.او سال 1943 پس از درگیری خشونت بار طرفداران رئال مادرید و بارسلونا که متعاقب پیروزی مادرید رخ داده بود و منجر به کنار گذاشتن روسای دو باشکاه به دستور دولت شد،عنوان ریاست رئال را کسب کرد.همان سالی که رئال با نتیجه تکرارناشدنی یازده بر یک بارسا را له کرد تا برنابئو جای بیشتری در دل طرفداران رئال باز کند.او برج و باروی بلندش را برپا ساخت.ژنرال فرانکو هشت سال مانده به آغاز قرن بیستم زاده شد و سانتیاگو برنابئو سه سال پس از او زاده شد.هر دو آن ها 83 سال عمر کردند.فرانکو 36 سال بر اسپانیا حکم راند و برنابئو 35 سال بر رئال مادرید.وقتی برنابئو طی برگزاری مسابقات جام جهانی 1978 درگذشت،فیفا در دنیای فوتبال 3 سال عزای عمومی اعلام کرد.

OnlyRealMadrid

برنابئو بود که رئال مادرید را از نو برپا ساخت.برنابئو بود که ساختار حرفه ای باشگاه را دگرگون کرد.برنابئو بود که نامش بر پیشانی استادیوم معبدگونه قرار گرفت.برنابئو بود که بلندپرواز بود و بلندپروازیش را در تارو پور رئال دمید.برنابئو بود که تمام روسای بعدی از رامون مندوزا تا فلورنتینو پرس را به حفظ آن بلندپروازی مجبور کرد.او بود که استادیوم بزگری برپاساخت.او بود که بزرگترین بازیکنان دوران را به مادرید آورد.او بود که بر تن آلفردو دی استفانو،فرانچسکو جنتو،ریموند کوپا،فرانس پوشکاش،آمانسیو آمارو،پیری،گونتر نترز،خوانیتو و کاماچو پیراهن سفید پوشاند.او بود که رئال را طی 35 سال ریاست به فتح شش عنوان قهرمانی اروپا،شانزده عنوان قهرمانی لیگ،شش جام حذفی و یک جام بین قاره ای نایل آورد.او بود که در سال 1955 پیشنهاد برپایی تورنمنتی با حضور تیم های برگزیده و بزرگ اروپایی را داد،آن هم نزدیگ چهار دهه پیش از برپایی لیگ قهرمانان.رئال کهکشانی ساخته و پرداخته فلورنتینو پرس در قرن بیست و یکم خیره کننده به نظر می رسید،ولی چیزی بیشتر از تکرار الگوی برنابئو نیود.پرس تاریخ رئال را دنبال کرده بود.و عنوان "کهکشانی ها"/"سوپراستار ها" با تکیه به لوییس فیگو،زین الدین زیدان،رونالدو،روبرتو کارلوس،دیوید بکام،رائول،ایکر کاسیاس و مایکل اوون یادآور عصر طلایی برنابئو بود.پرس سال 2010 بار دیگر به مادرید بازگشت و با گرد هم آوردن ،کریستیانو رونالدو،کاما و بنزما تلاش کرد عصر طلایی دیگری در برنابئو رقم بزند.
ادامه دارد.......

ارسال نظر برای این مطلب

کد امنیتی رفرش
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آرشیو
    آمار سایت
  • کل مطالب : 2
  • کل نظرات : 1
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 16
  • آی پی دیروز : 0
  • بازدید امروز : 8
  • باردید دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 8
  • بازدید ماه : 8
  • بازدید سال : 13
  • بازدید کلی : 56